Problemen bij het opschrijven van een interview

Veel handleidingen over interviewen concentreren zich op het interview en de analyse ervan, maar slechts weinigen besteden aandacht aan het opschrijven van het interview die daartussen plaatsvindt. Het opschrijven van een interview betekent meestal dat je het moet transcriberen. Het is goed om in ieder geval de volgende dingen te onthouden. Als je er voor en na het interview rekening mee houdt, zal dit de nauwkeurigheid van de transcriptie verbeteren.

Te veel sprekers en spreker identificatie

Het is meestal vrij eenvoudig om twee sprekers van elkaar te onderscheiden, in welk geval transcriptie ook eenvoudig is om op te schrijven. Meestal bestaan ​​twee sprekers uit een interviewer en een geïnterviewde. De vragen en opmerkingen van de interviewer maken deel uit van de transcriptie, evenals de antwoorden van de geïnterviewde, omdat ze de antwoorden van de geïnterviewde bepalen. De interviewer is niet onzichtbaar en afwezig, maar beïnvloedt met zijn eigen toespraken de andere partij. Dit maakt deel uit van de standpunten van de onderzoeker, waar over moet worden nagedacht naarmate het onderzoeksproces vordert.

Als er meerdere sprekers op de band zijn die van hetzelfde geslacht zijn, zal het moeilijk zijn om ze te identificeren. In dit geval moet u overwegen of het interview op video kan worden opgenomen. De video helpt de sprekers te onderscheiden, maar elimineert niet de problemen van overlappend spreken die gewoonlijk voorkomen in groepsinterviews.

Achtergrondgeluid

Voor het interview dient u een zo stil mogelijke plaats te kiezen. Achtergrondgeluid kan ervoor zorgen dat u belangrijke punten niet kunt horen. Een slechte microfoon of een recorder die te ver weg staat, kan het transcriberen ook lastig maken. Door de functionaliteit van de apparaten en de afstand vóór het interview te garanderen, kunt u de precisie van de transcriptie verbeteren.

In een interviewsituatie is het wenselijk om voor de zekerheid gebruik te maken van hulpmiddelen voor het maken van aantekeningen, ook om technologische mislukkingen te voorkomen of om gebeurtenissen vast te leggen die verband houden met de gang van zaken.

Je reserveert niet genoeg tijd

Het transcriberen duurt verrassend lang, en hoe nauwkeuriger u het wilt doen, hoe meer tijd het kost. Schema’s en deadlines gaan door, maar tegelijkertijd moet u de tijd hebben om enkele uren aan interviewmateriaal uit te schrijven. Zelfs voor eenvoudige transcriptie moet u voor elke 10–15 audiominuten minstens een uur reserveren, en voor exacte of gedetailleerde transcriptie zelfs nog meer.

Het is beter om zo snel mogelijk na de interviews te beginnen met het transcriberen, zodat er ook voldoende tijd is voor de overige fases van het onderzoek.

Het interview is vergeten

Interviews moeten zo snel mogelijk nadat ze zijn afgenomen, worden opgeschreven. Ze blijven gemakkelijk hangen en de inhoud ervan kan worden vergeten vanwege bijvoorbeeld slechte gegevens. U moet er altijd aan denken om banden of bestanden te markeren met de nodige identificerende informatie, zodat ze zelfs over een paar jaar aan de juiste context kunnen worden gekoppeld.

Om de anonimiteit te garanderen kan voldoende identificerende informatie bijvoorbeeld “vrouw, 28, leraar” of “Roos, 55, huisvrouw” zijn, waarbij het, afhankelijk van de situatie, een pseudoniem of een echte naam kan zijn. In uw eigen onderzoeksmateriaal kan de identificerende informatie nauwkeuriger zijn dan in het uiteindelijke onderzoek, waar de antwoorden van individuele geïnterviewden doorgaans niet naar voren mogen komen.

De snelle analyse van de interviews helpt ook om het onderzoek naar de volgende fase te brengen, namelijk de analyse van het materiaal. Ook verloopt het onderzoek vlotter als de interviews verser in het geheugen liggen.

Voor het uitschrijven is de verkeerde nauwkeurigheidoptie geselecteerd

Basistranscriptie is vaak voldoende voor veel verschillende methoden voor inhoudsanalyse. Soms is het echter de moeite waard om een ​​exacte transcriptie of een andere preciezere transcriptiemethode te gebruiken, in welk geval opvulwoorden en emotionele uitingen ook nauwkeurig genoeg zullen worden opgeschreven. Een taalkundige die dialectexpressie of woordklemtoon bestudeert, zou bijvoorbeeld doorgaans niet voor verwijzende transcriptie moeten kiezen, dus de analysemethode is ook van belang bij transcriptie.